Toen ik voor het eerst naar mijn AIESEC-interview ging, had ik geen idee wat ik kon verwachten. Mijn eerste interview was via de telefoon terwijl ik in een volle trein in Italië zat, dus ik hoorde de helft van de vragen of informatie die werd gezegd niet. Je kunt je dus vast mijn stress voorstellen toen ik op kantoor kwam en een heleboel mensen zag die, hoewel ze heel aardig en aardig leken, allemaal druk bezig waren en er superslim en intimiderend uitzagen. Ondanks mijn nervositeit en geklungel met alle marketinggerelateerde vragen, deed ik het op de een of andere manier toch goed, anders zou ik hier nu niet zijn om deze blog te schrijven.
Mijn allereerste AIESEC contactmoment was het NIS (Nationaal Introductie Seminar). We verzamelden om 9 uur 's ochtends op station Tilburg Centraal, dus ik was niet alleen ontzettend moe, ik voelde me ook bang omdat ik maar één iemand kende van onze LC (Local Committee). Gelukkig herkende hetzelfde meisje dat me had geïnterviewd me vanaf het moment dat ik aankwam, omhelsde me en stelde me voor aan de andere leden. Hoewel het nog vrij vroeg was voor een praatje, verwelkomde iedereen me meteen. Vanaf dat moment wist ik dat ik een geweldig jaar met deze mensen zou hebben. Tijdens de hele rit heeft iemand constant met me gepraat, waar ik zo dankbaar voor ben omdat ik er meestal voor terugschrik om mensen eerst te benaderen. Dit ging zo door tijdens alle pauzes en ook tijdens de rit terug. Ik voelde meteen een klik en ik vind het geweldig.
Na de NIS was het volgende contactpunt het overnameweekend. Helaas kon ik niet het hele weekend aanwezig zijn. Daardoor had ik het gevoel dat ik er niet echt bij hoorde, omdat ik niet zoveel met de andere leden kon praten en binden als ik had gewild. Mijn angst sloeg toe, maar gelukkig merkte iemand hoe ik me voelde en begon met me te praten. Ze hielpen me mijn doelen op te schrijven en lieten me zien dat afwezigheid geen invloed heeft op onze groepsband.
Tijdens de zomer sprak ik maar met een paar mensen van onze LC en ik was bang dat alle eerdere connecties verloren waren gegaan. Al mijn angsten om er niet bij te horen en de band te verliezen verdwenen zodra we bij FallCo aankwamen. Hoewel FallCo niet helemaal was wat ik van het programma had verwacht, waren de mensen die ik heb ontmoet en de vriendschappen die ik heb gesloten een van de beste ervaringen die ik ooit heb gehad. Ik wil mijn waardering uitspreken voor onze vriendelijke en zorgzame voorzitter, die elke seconde van de dag ervoor zorgde dat alles goed met ons ging. Ik kon hem alles vertellen en met hem erbij voelde ik me veilig. Ik had er ook vertrouwen in dat dit jaar geweldig zou verlopen voor ons hele LC. Hoewel onze voorzitter geweldig is, kan hij niet alle credits krijgen voor het feit dat FallCo zo geweldig is. Iedereen van onze LC was zo aardig tegen iedereen en niemand was ooit alleen, we zorgden allemaal voor elkaar.
Als ik iets geleerd heb van mijn eerste paar maanden bij AIESEC, dan is het wel dat je je bij AIESEC nooit alleen kunt voelen en dat je altijd omringd bent door mooie mensen.
