Een boodschap aan onze generatie

Het interessante van AIESEC is dat zij vele vrijwilligersprogramma's aanbieden voor vele interesses. Je doet niet alleen vrijwilligerswerk en reist, maar je brengt jouw kennis in de praktijk. Ik heb een specifieke interesse in film maken en duurzaamheid. Mijn AIESEC project had beide.

Ik ging naar Vung Tau, Vietnam met mede vrijwilligers. Vung Tau leeft van olie, maar die raakt op, dus hebben ze een andere bron van inkomsten nodig. Wij pleitten voor duurzaam toerisme als alternatief. Duurzaam met hoofdletters, want de huidige toeristen in Vung Tau laten veel afval achter.

We ondersteunden duurzaam toerisme door een promotievideo te maken (link onderaan) en door lokale evenementen op te zetten. Een medevrijwilliger wist veel van social media, samen zijn we een Instagram account 'Wanderswithpurpose' gestart , om zo een platform te hebben om duurzaam toerisme te promoten. Door dit samen te doen heb ik veel nieuwe dingen geleerd over sociale media.

Het project leerde me in kleine hanteerbare brokjes te werken aan klimaatverandering, een van de grootste problemen waar de wereld op dit moment mee te maken heeft. Bovendien gaf ik zin aan mijn filmvaardigheden door ze te gebruiken om de wereld een beetje duurzamer te maken.

Ik ben niet alleen gegroeid op carrièregebied, maar ook persoonlijk. Dit is waarschijnlijk niet de eerste keer dat je hoort dat je jezelf beter leert kennen als je reist en ik wil niet de zoveelste reisgoeroe zijn, maar het is waar.

Je krijgt te maken met situaties waar je voorheen misschien niet mee te maken had. Ik heb altijd geleerd sterk te blijven en nooit op te geven, maar tijdens het project kon ik dat niet en maakte ik kennis met een andere kant van mezelf.

Ik had wat ernstige gezondheidsproblemen door een infectie. Ik was even niet de vrolijke en hard werkende persoon en dat accepteerde ik. Ik leerde voor mijn gezondheid te kiezen, ongeacht hoe anderen zouden reageren. Dit zou mij een hoop ellende hebben bespaard;). De weg bleek hobbeliger dan verwacht, maar ik zou de geweldige momenten die ik had niet willen missen.

Ik kreeg een hechte band met mijn gastgezin en dat brengt me bij mijn persoonlijke hoogtepunt van de ervaring. Vanaf de eerste dag gaven ze me het gevoel dat ik welkom was, en zonder elkaars taal te spreken, hadden we zoveel plezier.

Ik ben erg dankbaar dat ik een plek en mensen heb gevonden die me deden huilen toen ik vertrok. Het was het waard om vrijwilligerswerk te gaan doen in plaats van te gaan backpacken, want de manier waarop ik met AIESEC Vietnam heb leren kennen: het project, de medevrijwilligers en mijn gastgezin was heel bijzonder.

De grootste les die ik geleerd heb? Alle AIESECers met wie ik werkte waren verschillend, verschillende achtergronden, verschillende interesses, verschillende persoonlijke opvattingen. Toch werkten we samen om Vung Tau duurzaam te maken. Daar kan de huidige 'volwassen' generatie een voorbeeld aan nemen.