Mijn tijd in Sri Lanka
De meest ongelooflijke en hartverwarmende ervaring die ik deze zomer had, was werken op een school in Sri Lanka. De school is gespecialiseerd in onderwijs aan kinderen met autisme en het syndroom van Down. Een bijzonder aspect van de school is dat de directrice een 70+ vrouw is (weet het niet precies, want je vraagt een dame nooit naar haar leeftijd), die het onderhoud van de school betaalt door danslessen te geven aan de plaatselijke universiteit. Ze heeft veel indruk op me gemaakt, met alles wat ze in vijf jaar heeft bereikt en ik kan gerust zeggen dat ik nu een nieuw rolmodel heb!
Hoe het allemaal begon
Vijf jaar geleden begon de school klein. Maar nu zitten er in totaal ongeveer 30 leerlingen, verdeeld over drie klassen. Naast het werken aan competenties leren de kinderen ook discipline en helpen ze met alledaagse taken. Die taken omvatten opruimen, tuinieren en naaien. Een ander belangrijk onderdeel van de school is het voor- en naschoolse gebed. Ook openbare scholen doen hieraan mee, en ik vond het fascinerend om ook dit onderdeel van de Sri Lankaanse cultuur mee te maken.
s Middags is er een gezamenlijke lunch. De meeste de kinderen kunnen zelf eten, en degenen die dat niet kunnen, worden geholpen door hun moeder. De school verstrekt elke dag gratis drie maaltijden. Meestal bereiden de moeders, die vrijwillig helpen, dit voor.
Mijn ervaring
Ik had het gevoel dat iedereen in de school gericht was op het welzijn van de kinderen. De leraren organiseren de lessen heel goed, en de kinderen behandelen hen met respect. Hoewel de communicatie soms moeilijk was (niet alle kinderen spreken en begrijpen Engels), waren alle kinderen liefdevol en behulpzaam. Het voelde eigenlijk als een grote familie. Eén opmerking, waar ik een beetje om moest lachen, was dat de kinderen elkaar als broers en zussen behandelen. Ze plagen en corrigeren en helpen elkaar. Zodra een kind niet luistert, geeft niet alleen de leraar, maar ook de andere kinderen hem de les.
De sfeer in de school heeft me echt geraakt. Ik weet dat iedereen in het project zijn best doet om de kinderen te helpen en te steunen. Het enige wat hen beperkt zijn hun middelen.
Ik ben zo dankbaar dat ik deel mag uitmaken van deze gemeenschap...enme deel te voelen van iets groters.
Dit bericht is geschreven door AIESEC in Nederland. Wij bieden internationale vrijwilligersprojecten en professionele stages met als doel het ontwikkelen van leiderschap bij jongeren.
