Mensen die zeggen dat ze het niet kunnen, hebben meestal gelijk. Dat is waar deze 6 weken als Exchange Participant (EP) in iCare voor mij over gingen. We kwamen aan als een diverse en nog niet samenhangende groep jonge afgestudeerden en studenten. Op onze eerste dag in YPAC, de school waar we de komende weken zo dol op zouden zijn, waren we verlegen en voorzichtig in onze benadering van de kinderen en de leerkrachten.
Onze eerste klassen waren een uitdaging. We moesten ze aanpakken zonder de deskundige hulp van de leerkrachten die al jaren in dit vak zitten. Met bijna geen leservaring en geen kennis van handicaps deden we ons best om de kinderen wat Engels te leren. Het was moeilijk, en ik had geen vertrouwen in onze capaciteiten. De eerste week bracht ik mijn vrije tijd door met me af te vragen hoe we überhaupt iets aan deze school zouden kunnen toevoegen.
Met vallen en opstaan hebben we echter de juiste manier van bijdragen gevonden. Vooral een individuele aanpak bleek effectief. Wij als EP'ers hadden meer vrijheid om onze aandacht te spreiden, omdat we meestal met meer mensen in dezelfde klas zaten. Daardoor konden we meer te weten komen over het niveau van een individu en hoe we hen het beste konden coachen om beter te worden.
Deze aanpak leverde geweldige resultaten op. Ik zal nooit vergeten dat we een van onze studenten, Agung, tot duizend hebben laten tellen. En ik ben nog steeds trots op Galih, die aan het eind van het project in staat was een volledig gesprek met ons te voeren. Hij was niet verlegen, vond het niet erg om fouten te maken en we konden hem heel goed begrijpen. Dit resultaat heeft ons echt laten zien dat we door onze eigen aanpak te vinden een grote impact kunnen hebben.
Onze individuele aanpak zorgde ook voor iets anders moois: we creëerden een aantal geweldige danssterren tijdens onze tijd in de school. Hoewel het onmogelijk leek om gehandicapte kinderen te leren dansen, overtroffen ze onze verwachtingen ruimschoots. Omdat we met sommige leerlingen individueel oefenden, hadden we veel tijd om hun vaardigheden en vertrouwen op te bouwen. Onze contactpersoon was verbaasd over één van de leerlingen: "Normaal gesproken houdt ze niet van dansen, maar nu vraagt ze elke dag of ze mag dansen". En zelfs de meest ongeconcentreerde leerling bleef geconcentreerd tijdens het dansen. Ik kon niet trotser zijn.
Al met al besef ik na dit project heel goed dat je dingen kunt bereiken die in eerste instantie onmogelijk lijken, als je maar de juiste mindset hebt. Die mindset is gewoon "proberen, opnieuw proberen , en opnieuw proberen". Als een jongen met een fysieke handicap kan leren dansen. Of een meisje met een mentale handicap Engels kan leren spreken, dan kun jij ook bereiken wat je jouw in gedachten hebt. Mensen die zeggen dat ze het niet kunnen, hebben meestal gelijk, net als de mensen die zeggen dat ze het wel kunnen.
Dit bericht is geschreven door Mara de Haas. Mara ging op vrijwilligersproject bij AIESEC in Nederland. Wij bieden internationale vrijwilligersprojecten en professionele stages met als doel het ontwikkelen van leiderschap bij jongeren.
