Van Nederland naar Griekenland - na 4 uur vliegen plus 3,5 uur met de bus kwam ik aan op mijn bestemming: Patras! De op twee na grootste stad van Griekenland, gelegen in het noordwesten. Het was kleiner dan ik had verwacht, maar met hele mooie uitzichten op zee en bergen. In de late namiddag kun je er altijd een kopje koffie drinken en genieten van de zon die in de bergen ondergaat.
"Ik was zo blij dat ik mijn cultuur met hen kon delen en de diversiteit kon laten zien."
Mijn project
Mijn project "Transformeer wil culturele en sociale discriminatie voorkomen en verschillende culturen en tradities presenteren aan kleine kinderen in Griekenland. Ik werkte voor een kleuterschool en assisteerde de leraren. De kinderen waren ongeveer 4-5 jaar oud. Ik herinner me dat de eerste dag dat ik naar de klas ging, ze zo verlegen waren om een nieuw gezicht uit een ander land te zien. Maar ze hebben allemaal zo'n warme en stralende glimlach die jouw hart kan doen smelten. Ik probeerde in het Engels met hen te praten en dicht bij hen te zijn. Verrassend genoeg zei één kind tegen de leraar dat ik een heel warme glimlach had! Ik was daar zo ontroerd en blij om!
"Dat is de liefde die kinderen hebben en dat is de liefde die kinderen je leren: puur en oprecht."
Ik deed mee aan de dagelijkse routine met alle kinderen, zingen, dansen en spelletjes spelen. Ik werd meteen verliefd op de Griekse begroeting: mensen kussen jouw wang en omhelzen je de hele tijd. Dat hielp me om heel snel dicht bij de kinderen te zijn! Elke dag als ik de deur opendeed, renden de kinderen blij naar me toe, omhelsden me, kusten me en noemden me juffrouw Jing (in het Grieks). Dat is de liefde die kinderen hebben en dat is de liefde die kinderen je leren: puur en oprecht.
Mijn Chinese cultuur delen
Het was zo leuk om mijn Chinese cultuur te laten zien: de nieuwjaarstraditie, het Chinese dierenriemsysteem, het dagelijks leven, enz. Ik zal nooit de blije gezichten en de lach van de kinderen vergeten. Ik herinner me dat toen ik de video van de drakendans aan de kinderen liet zien, die ze nooit eerder hadden gezien, de kinderen en de lerares zo opgewonden waren! Ze bleven klappen en vroegen om het steeds opnieuw te bekijken. Ik was zo blij dat ik mijn cultuur met hen kon delen en de diversiteit kon laten zien.
Bij het afscheid nemen
Anderhalve maand is kort, en het is nooit gemakkelijk om afscheid te nemen. De juf vroeg de kinderen voor mij te schilderen en toen de juf mij het door hen voorbereide cadeau gaf, kon ik niet stoppen met huilen. De juf ook. Kinderen kwamen me omhelzen en namen afscheid. Ik zal ze waarschijnlijk nooit meer ontmoeten, hun glimlach, schattige gezichtjes en warme harten...
Wens dat ze allemaal gelukkig en gezond opgroeien.
De vrijwilligerservaring gaf me de kans om dit prachtige land, de hartelijke mensen en ook mezelf te ontdekken. Vergeet nooit lief te hebben, met jouw hart en ogen.
Dit bericht is geschreven door AIESEC in Nederland. Wij bieden internationale vrijwilligersprojecten en professionele stages met als doel het ontwikkelen van leiderschap bij jongeren.
